De las libretas:
Personas esperando.
El otro día estaba en la terminal de Guanajuato y esperaba, mientras esperaba veía el mundo, con sus idas y venidas, cargas y descargas, sus “departures” y sus “arrivals”, y cuando el mundo se dió un respiro, me miró y dijo: Oye, ¿no deberías estar dibujando?
La culpa me llenó y estaba a punto de darle una explicación al mundo, pero una voz que parecía no ser mía salio por mi boca y dije: Gracias. El mundo siguió sus tareas satisfecho y yo lo seguí mirando.
La vida no requiere que la defiendan con máscaras que le den sentido.
¡Hagamos nada!
From the sketchbook:
People waiting.
One day I was at the Guanajuato’s bus station and I was waiting, while I was waiting, I saw the world, with its goings and comings, loads and downloads, it’s departures and arrivals, and then, when the world took a breath, it looked at me and said: Hey!, shouldn’t you be drawing?
I felt guilty, and I was going to give the world an explanation, but a voice that didn’t seem to be my voice came out from my mouth and I said: Thank you. The world returned to its tasks, satisfied, and I kept looking at it.
Life doesn’t need to be defended by masks that give a sense to it.
¡Let’s do nothing!
El la skizlibroj:
Atendantaj homoj.
La alia tago, mi esti en la busstacidomo de Guanajuato kaj mi atendis, atendante, mi vidis la mondon, gxiaj venon kaj iron, ŝarĝon kaj malŝarĝon, gxiaj “departur-oj” kaj “arrival-oj” kaj kiam la mondo prenis ripozon, gxi rigardis kaj diris min: Hej, cxu vi devas desegni?
Kulpo plenigis min kaj mi volis doni eksplikon al la mondo, sed voĉo kiu malsxajnis mia venis el mia buŝo kaj diris: Dankon. La mondo daŭrigxis gxiaj taskoj kontentigita kaj mi daŭre rigardis al gxi.
Vivo ne bezonas esti protektita per maskoj ke donas signifon al gxi.
Faru nenion!